fries verzetsmuseum voegt wieke bosch en esmée van eeghen toe aan verzetsmonument

Op woensdag 15 mei 2024 zijn verzetsvrouwen Wieke Bosch (1882-1945) en Esmée van Eeghen (1918-1944) toegevoegd aan het monument voor gevallen verzetsstrijders in het Fries Verzetsmuseum in Leeuwarden. Familieleden van beide verzetsvrouwen waren aanwezig bij de onthulling. Op het monument wordt eer betoond aan personen die zijn overleden ten gevolge van hun verzetswerk in Friesland. Tijdens de onthulling sprak conservator Marre Sloots “Wieke en Esmée, vanaf nu zijn jullie voor altijd onderdeel van onze geschiedenis. Moge jullie verhalen ons inspireren en ons helpen onthouden dat we vrijheid niet voor lief mogen nemen én dat vrede een waardevol bezit is.” Op het monument staan nu 293 verzetsstrijders waarvan drie vrouwen.

wieke bosch
Wieke Bosch is waarschijnlijk tijdens de oprichting van het monument in 1995 aan de aandacht ontsnapt. Het verhaal van deze markante vrouw, die een rol speelde in het socialistisch verzet, was tot nu toe nagenoeg onbekend. Wieke Bosch zette in haar geboorteplaats Leeuwarden een afdeling van het linkse illegale blad De Vonk op en was actief in de onderduikhulp. In november 1942 werd ze gearresteerd en na een aantal maanden opsluiting in Leeuwarden werd ze gedeporteerd naar concentratiekamp Ravensbrück. Daar werd ze op 17 februari 1945 samen met negen andere Nederlandse vrouwen geselecteerd voor vergassing. Toen de installatie weigerde, werden de vrouwen de volgende dag, naakt, met mitrailleurs doodgeschoten.

esmée van eeghen
Het verhaal van Esmée van Eeghen is een stuk bekender bij het grote publiek. Ze was onder andere actief in de piloten- en onderduikhulp en ondersteunde de top van het Friese verzet. Ze stond onder tijdgenoten bekend als onverschrokken en avontuurlijk, maar deed veel stof opwaaien door haar verhouding met een Duitse militair. Vanwege haar omgang met Duitsers werd ze door het verzet op enig moment zelfs verbannen uit Friesland. Haar leven werd echter beëindigd door Duitse kogels, toen ze op 7 september 1944 door leden van de Sicherheitsdienst werd doodgeschoten bij het Groningse Van Starkenborghkanaal. Binnen verzetskringen bestonden vraagtekens over de loyaliteit van Esmée. Ze kwam daarom nooit op de erelijst der gevallenen, en kreeg geen vermelding op monumenten of straatnamen. Ondanks geruchten, is er echter nooit bewijs gevonden dat ze haar medeverzetsstrijders heeft verraden.